Το άθλημα της ιστιοπλοΐας. Του Κώστα Χατζηκωνσταντίνου*

Υπάρχει ένα άθλημα, στο οποίο η "χημεία" δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο. Ένα άθλημα, στο οποίο για να κερδίσεις πρέπει να είσαι ναυτικός, τεχνίτης στο σώμα, τεχνίτης στο μυαλό, να ξέρεις μετεωρολογία, να ξέρεις να πιάνεις πένσα και κατσαβίδι, να ξέρεις να δουλεύεις πλαστικά υλικά, να ράβεις πανιά, να πλέκεις σχοινιά, να αντέχεις το κρύο για 6 σερί ώρες βρεγμένος, τη ζέστη για άλλες τόσες με το αλάτι ξεραμένο στη μούρη. Ένα άθλημα που κάθε στροφή του στίβου είναι διαφορετική από την προηγούμενη, κάθε κύμα διαφορετικό από το επόμενο, κάθε κούρσα έχει διαφορετικές συνθήκες και διάρκεια. Ένα άθλημα που έβγαλε το Μαραντόνα της θάλασσας (Τάσος Μπουντούρης) και που φέρνει με συνέπεια μετάλλια από το 1960 ως σήμερα. Ενα άθλημα που συνεχίζει με τον καλύτερο τρόπο την ναυτική παράδοση των Ελλήνων και συνδυάζει άριστα το "νους υγιής εν σώματι υγιές" μιάς και οι περισσότεροι ιστιοπλόοι είναι άριστοι μαθητές και αργότερα επιτυχημένοι επιστήμονες / βιοπαλεστές.
Κάθε τόσο τα παλικαράκια και οι καπετάνισες αυτά/ές φέρνουν στην Ελλάδα ακόμη ένα μετάλλιο και υψώνουν συχνά πυκνά την γαλανόλευκη στα πέρατα του κόσμου, αφού ήπιαν επί χρόνια από όλες τις θάλασσες του κόσμου.
Σ' όλα αυτά τα παιδιά εκφράζω τον θαυμασμό μου και την ευγνωμοσύνη μου. Οχι μόνο για τις διακρίσεις τους, αλλά γιατί αυτά τα παιδιά είναι το λαμπρό μέλλον της Ελλάδος και εν τέλει η ελπίδα μας.

* Ο Κώστας  Χατζηκωνσταντίνου είναι Προέδρος του Ναυτικού Ομίλου Αλεξανδρούπολης και μέλος του Δ.Σ της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσμπονδίας.